Sebastián Durón (1660–1716):
„Wojna gigantów”
Ópera escénica deducída de la guerra de los gigantes
Madryt 1702

Streszczenie libretta:
 
Wstęp
Cztery alegorie cnót: Chwała, Czas, Nieśmiertelność i Cisza 
prowadzą dysputę, która z nich jest najbardziej godna, aby
wznieść pochwałę nowo zaślubionej pary młodej.
 
Scena I
Palante, przywódca gigantów, ogłasza swój plan podboju
Olimpu. Giganci (Tytani) odpowiadają mu entuzjastycznie,
skandując hasła i okrzyki wojenne.
 
Scena II
Jupiter słyszy zamieszanie związane z przygotowaniami
wojennymi i wzywa do siebie Minerwę. Radząc się jej, pyta,
kto odważy się stanąć przeciwko gigantom. Minerwa deklaruje,
że zrobi to sama. Przechwala się swoją siłą i opisując gigantów,
wyraża swoją pogardę dla wroga. 
Jupiter docenia gotowość Minerwy, jednak nie jest przekonany
o skuteczności jej działań. Minerwa więc próbuje przekonać
Jowisza, aby zwrócił się o pomoc do Herkulesa. Jowisz p
oczątkowo wzbrania się przed tym pomysłem, ponieważ
Herkules nie posiada boskiej natury. Jednak w końcu daje
się przekonać i Minerwa wyrusza na poszukiwanie Herculesa.
 
Scena III
Pojawia się potężny Herkules. Prezentuje swoją moc, 
jednocześnie  narzekając, że nie ma jej gdzie zademonstrować. 
Minerwa przerywa monolog bohatera pytając: „Czy istnieje
większe ryzyko niż poddanie się?”. Herkules jest zaskoczony, 
a jednocześnie urzeczony obecnością Minerwy.
Na pytanie Herkulesa: „Kim jesteś, boska piękności?” Minerwa
odpowiada, że jest „córką Gromowładnego, boginią nauki i męstwa”. 
Opowiada Herculesowi o konflikcie z gigantam.
Decydują sie wspólnie walczyć z wrogami Olimpu: „z nieustraszoną
wściekłością, która powstrzyma bunt i zdradę tytanów”.
Scena kończy się symbolicznym menuetem, tańcem wywodzącym
się z tradycji dworu francuskiego.
 
Scena IV
Formuje się armia bogów pod wodzą Herkulesa i Jowisza. Na przeciw
staje armia gigantów z Palante na czele. Rozpoczyna się zacięta bitwa  
Minerwa dodaje odwagi Jowiszowi w krótkim, finałowym duecie:
„Niech żyje Jowisz! Ruszaj, walcz!” Ostatecznie bogowie zwyciężają,
a Palante ucieka z pola walki.
 
Scena V
W tej scenie następuje kulminacyjny moment opery.
Po pokonaniu gigantów Minerwa wyrusza na poszukiwanie Palanta.
Odnalezionego - przebija włócznią. Minerwa triumfuje!
 
Scena VI
Bogowie świętują zwyciestwo nad Palantem i gigantami.
Chór bogów nadaje Minerwie nowe imię, od tej pory zwać się
będzie Pallas (Atena) na cześć zabicia Palanta.